Szkolenie oznacza nic innego, jak uczenie się, a więc w szkoleniu główny nacisk kładzie się na naukę psa nowych zachowań, takich które są przez opiekunów pożądane, które mają ułatwić im życie z psem.
Tak naprawdę, to w trakcie szkolenia trener uczy opiekuna, jak ma pracować i komunikować się ze swoim psem. Takie treningi to tyko 1 lub 2 godziny w tygodniu, co oczywiście nie wystarczy, żeby nauczyć psa nowych umiejętności. Nauka odbywa się więc także poza placem treningowym, podczas codziennego życia z psem. Dodam, iż naukę psa należy zacząć jak najszybciej (praktycznie od początku, gdy pies trafia do nas jako szczeniak). Pozwoli to uniknąć niepożądanych zachowań w przyszłości.
Jeżeli więc szkolenie polega na nauce nowych zachowań, nasuwa się pytanie, co zrobić w sytuacji, gdy pies wykazuje zachowania, których opiekun nie akceptuje. Jak ich oduczyć?
Tu samo szkolenie może nie wystarczyć, bo jak na przykład nauczyć psa, aby nie odczuwał strachu przed zostawaniem samemu w domu (tzw. problemy separacyjne) poprzez naukę nowych zachowań? Raczej się nie da.
I tu właśnie pojawia się konieczność wprowadzenia terapii behawioralnej. Gdy więc pies wykazuje zachowania problemowe, związanie z nieumiejętnością radzenia sobie z emocjami, takie jak: agresja, lęki i fobie, nadmierne szczekanie, wszelkiego rodzaju problemy separacyjne, pobudzenie i nadpobudliwość czy zachowania destrukcyjne, należy zgłosić się z nim do behawiorysty w celu przeprowadzenia terapii behawioralnej. Terapia to proces, podczas którego naprawiane są problemy emocjonalne lub psychologiczne psa poprzez odpowiednią edukację opiekuna oraz poprzez analizę sytuacji i źródła powstania problemu. Podczas terapii olbrzymi nacisk kładzie się na zbadanie stopnia zaspokojenia potrzeb psa w kontekście gatunkowym.
Niejednokrotnie natomiast szkolenie i terapia się wzajemnie uzupełniają, gdyż w opracowanym planie terapeutycznym bardzo często znajdują się zalecenia dotyczące treningu z zakresu podstawowego posłuszeństwa.